Verhouding
Eelco speelt al vijftig jaar op dezelfde Gibson Les Paul. Hij ruilde hem destijds voor zijn eigen ES Gibson met de Groningse muzikant Lou Leeuw. “Ik had daarmee dus de gitaar die ik graag wilde hebben. Vandaar werd het een verhouding. Met ruzies en zo. Net zoals in een echte relatie.”

Het is dus geen koud stuk metaal?, houden we Eelco ietwat provocerend voor. Gelling, verontwaardigd: “Nee, natuurlijk niet. Het is net een persoon, een kind. Ik lees graag interviews met klassieke muzikanten. Daar kom je precies hetzelfde tegen. Dat ze de cello een week in de kast moeten zetten, omdat er weer geen land mee te bezeilen was, weet je wel?”

Eelco beschouwt zijn gitaren als instrumenten met een menselijk gevoel, waar je voorzichtig mee moet omspringen. Hij beroert ze dan ook met liefde.

In het interview van anderhalf jaar geleden verweet hij zichzelf zijn Gibson Les Paul ernstig te hebben verwaarloosd, omdat hij er -toen- twee jaar niet op had gespeeld. “Ik besef dat ik mij goede vriend ernstig tekort heb gedaan,” bekende hij destijds schuldbewust.
Wat maakt die gitaar nu zo bijzonder? “De bespeelbaarheid en de klank. Hij doet precies wat ik wil.” Plotsklaps staat Eelco op. Hij loopt naar de bank in de achterkamer, pakt een kleine akoestische gitaar en probeert daar het riedeltje op uit dat hij even daarvoor eindeloos op de Les Paul tokkelde. Hij staat met zijn rug naar ons toe en speelt met zijn gezicht naar het raam. Voor hem zijn we er nu even niet. Als hij weer gaat zitten mompelt hij verwijtend iets naar die zojuist door hem gehanteerde gitaar in de trant van een “goedkoop ding met een grote bek”…

Hall of Fame
Over de tentoonstelling die op 29 april in het C+B Museum door Jan Akkerman wordt geopend en die zijn naam draagt, is hij ook uiterst positief. “Ik hoor er goede dingen over. Ik vind het hartstikke leuk. Ik ben benieuwd wat er op me afkomt.”

Aan de muur in Eelco’s woonkamer hangt een grote oorkonde. Die heeft hij een week eerder gekregen van de Dutch Blues Foundation, met de aankondiging dat hij op 11 april zal worden toegelaten tot de Dutch Blues Hall of Fame. Eelco is er trots op: “Dat was een grote verrassing voor me. En precies de goede timing.”

Een maand later krijgt hij in Nieuw-Vennep, bij de uitreiking van de Dutch Blues Awards, behalve de onderscheiding die bij toelating tot de Hall of Fame hoort, uit handen van Johan Derksen ook een gouden plaat overhandigd voor Groeten uit Grollo. Harry Muskee kreeg de plaat vier jaar eerder, op zijn zeventigste verjaardag in juni 2011, drie maanden voor zijn dood. Derksen zegt dat wat hem betreft de mooiste gitaarsolo uit de Nederlandse popmuziek van Eelco is, op Somebody Will Know Someday.

Eelco staat er wat onhandig bij en laat het allemaal over zich heen komen. Maar hij glundert. En geniet…

Bovenstaande foto van Eelco met de onderscheiding die hij in Nieuw-Vennep ontving, is gepubliceerd met vriendelijke toestemming van Kuno Mooren.