Henk Hilbrandie, die in C+B-kringen vooral bekend is geworden als pianist-van-het-eerste uur, is zondag 11 februari op 79-jarige leeftijd in Groningen overleden.
Henk was met zijn broer Jaap belangrijk voor de Asser muziekwereld in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Zij richtten bandjes op als The Mixtures en The Old Fashioned Jazz Group (1960). Met name deze laatste band werd bekend in Assen en omstreken. De groep speelde diverse muziekstijlen, zoals skiffle, dixieland en jazz. Jaap speelde drums en Henk gitaar en piano. Hij bleek al snel een zeer talentvolle muzikant.

Harry Muskee was een jeugdvriend van Jaap en Henk. Alle drie hadden een grote belangstelling voor de muziek uit die tijd. Bij de Hilbrandies thuis werden veel platen gedraaid, voornamelijk jazz: Thelonius Monk, Eric Dolphy, Gerry Mulligan, Chet Baker. De jonge Muskee genoot vaak mee.
Via Henk en Jaap speelde Harry af en toe op gitaar mee in The Mixtures. Voor The Old Fashioned Jazz Group werd Muskee gevraagd als contrabassist en met deze band zette hij zijn eerste schreden op het grote podium.
De drie waren ook vaak te vinden in jeugdhonk de Blue Corner. Die club bleek een belangrijke smeltkroes voor allerlei culturen en muziekstijlen in Assen. In de Blue Corner leerde Muskee muzikanten als Willy Middel en Eelco Geling kennen.

Uiteindelijk leidde dit tot de oprichting van Cuby & the Blizzards. Al vrij snel daarna wilden Muskee en Gelling er een pianist bij. “Ze vroegen aan mij of ik los/vast mee wilde doen, met name bij de grotere concerten en de latere plaatopnamen. Nou, daar had ik wel oren naar,” vertelde Henk in een interview voor het C+B Museum in 2012. Ze repeteerden in die dagen vaak in theater De Kolk, waar een mooie vleugel op het podium stond. Henk improviseerde regelmatig jazznummers, waar met name Eelco Gelling grote belangstelling voor had.

Met die improvisaties is bijvoorbeeld ook het nummer Just For Fun ontstaan, dat op de eerste Cuby-LP Desolation terecht zou komen. “Dat nummer was eigenlijk in oorsprong een idee van mij, althans wat de muziek betreft. Het is een typische piano-boogie, geïnspireerd door pianisten als Meade Lux Lewis en Johnnie Johnson, de pianist van Chuck Berry.”

Henk Hilbrandie speelt als pianist mee op Desolation. Aan die opnames in de Phonogram-studio in Hilversum bewaarde hij warme herinneringen, letterlijk en figuurlijk. “Het was er bloedheet,” vertelde hij. “Harry zat alleen gekleed in zijn onderbroek weggedoken achter een scherm om zo goed en gevoelig mogelijk te zingen. De sfeer was zeer intens en bluesy, en dat hoor je goed in de muziek terug.”
Henk was ook aanwezig bij het optreden van C+B in de bekende Amsterdamse club Sheherazade in april 1966. Volgens hem staat het als een paal boven water dat dit concert de definitieve doorbraak voor C+B in West-Nederland betekende. “We speelden blues in een bezetting met piano en in een mum van tijd was het publiek om.”

Eind 1966/begin 1967 stopte de betrokkenheid van Henk bij C+B. Hij zat op de kweekschool en kon zijn studie niet langer combineren met het vaak slopende bandleven. Herman Brood nam als vaste pianist zijn plaats in.
Henk voltooide de kweekschool en studeerde aan het conservatorium in Amsterdam. Ruim 35 jaar gaf hij “met heel veel plezier” muziekles. In zijn latere jaren was hij onder meer actief als reisleider en campinginspecteur. Muziek bleef belangrijk in zijn verdere leven. Zo had hij in latere jaren de band The Embraceable Quintet, die diverse swingstijlen en dans- en luistermuziek ten gehore bracht. Daarnaast speelde hij met talloze andere artiesten, vaak als gastmuzikant.

In het C+B Museum in Grolloo was hij een graag geziene gast. Hij kwam er regelmatig en vond het geweldig om veel van zijn oude collega’s te ontmoeten.
Voor de fans en liefhebbers bleef hij altijd een interessante muzikant. Henk was immers de pianist-van-het-eerste uur, die met zijn liefde voor jazz van invloed is geweest op de muzikale smaak en ontwikkeling van Muskee en Gelling. Bovendien had hij alles rond wellicht de beste Blizzards-LP, Desolation, van dichtbij meegemaakt.

Henk Hilbrandie was bovenal een zeer aimabel persoon, die zeker de laatste decennia de erkenning heeft gekregen die hij volledig verdiende. Zeker in Cuby-kringen.