Muskee Band/Muskee Gang / Muskee
Samen met bassist Lou Leeuw, die Harry trouw was gebleven, formeert Muskee in de tweede helft van 1977 een nieuwe groep met muzikanten uit de regio: Martin van Dijk, piano/orgel, Jan Groenink, drums en Bernhard Riemke, gitaar. Alle drie speelden ze in de Groninger formatie ex-Capital C. Martin van Dijk stamt uit een bekende muzikantenfamilie in Klazienaveen. Jan Groenink had jarenlang deeluitgemaakt van De Zamora’s, een fameus dansorkest in Zuid-Oost Drenthe. Vanwege juridische redenen werd de naam Harry Muskee Band gekozen.
De Harry Muskee Band werd geen succes. Na een jaar gaf Harry er de brui aan. Hij zong even niet de blues maar had ém. Twee jaar leefde hij van de Sociale Dienst, starend uit het raam van zijn flat aan de Smetanalaan in Assen. Maar Muskee kwam weer terug op het spoor van de blues. De muziek van een onderdrukte minderheid. Muziek die met hart gemaakt wordt. Niet omwille van het succes of geld maar gewoon omdat het moet. Muziek omdat het niet anders kan.
Toen de organisatoren van het Asser Kerst
Volleybal Toernooi aanbelden met het verzoek om net als in de jaren zestig weer te spelen op het slotfeest.
Harry had daar, als oud-volleyballer, wel oren naar. Hij vroeg zijn oude maatje
Eelco Gelling, inmiddels weg bij de Golden Earring, om mee te doen. Aan het
optreden werkten verder drummer Hans Lafaille mee, bassist Cees van der Laarse en
enkele blazers. Het was een enorm succes.
Meerdere optredens volgden. Wat als een gelegenheidsformatie was begonnen,
groeide uit tot een echte band, de Muskee Gang. Eelco
Gelling koos voor The Freelance Band, waar hij ook bij speelde. In zijn plaats kwam Paul Smeenk, gitarist bij Sweet d’Buster.
Herman Deinum werd de bassist en omdat de blazers zich, behalve Ruud van Dijk,
niet aan een vaste formatie wilden binden, werd Jeff Reynolds aangetrokken. Een
Schot, die in Engeland had gespeeld bij Georgie Fame en in Frankrijk bij Johnny
Halliday. Een voortreffelijk trompettist, maar wel een zwerver. Hij maakte zijn
debuut met de Muskee Gang in Valthermond. Helaas was zijn deelname van korte
duur. Na een optreden met de Springband in Brabant, waar hij inviel, raakte hij
in hevige storm met z’n auto van de weg en verongelukte. Hans Dulfer bracht
Harry het slechte nieuws. Zijn opvolger was opnieuw een buitenlander; Steve
Francovics uit San Francisco. Ook een zwervende muzikant, die dan ook plotseling
weer was verdwenen. Peter Kuyt van Massada volgde hem op.
De bezetting van de "Muskee
Gang"
Harry Muskee (zang),
Hans Lafaille (drums),
Peter Kuyt (trompet),
Paul Smeenk (gitaar),
Herman Deinum (bas),
Ruud van Dijk (tenorsax).
De lp " The legend" werd opgenomen. Toch verliep en en ander met horten en stoten. Geld was de spelbreker. De Muskee Gang had nog weinig krediet. Herman Deinum, zeer principieel in dat soort zaken, bedankte voor de eer. Daarop speelde Marcel Schimscheimer bas bij de opnamen. Deinum bleef overigens wel lid van de groep.
Na enige tijd verdween ook Paul Smeenk uit de band en sloot zich aan bij een sekte. Na een paar invallers haalde Harry Muskee, ondanks alles wat er was gebeurd, z’n vroegere maatje Eelco Gelling weer bij de groep. Dat gaf grote spanningen. Herman Deinum stapte zelfs op Hij werd vervangen door 'good old' Lou Leeuw.
In diezelfde tijd zat Muskee privé behoorlijk aan de grond. Mentaal en fysiek zat hij niet goed in zijn vel. Z’n vriendin had hem verlaten voor de slaggitarist van de band. Die kon dus meteen opstappen. Rudy van Dijk en Peter Kuyt vertrokken ook en last but not least hield ook drummer Hans Lafaille het voor gezien. Kortom, er was geen Muskee Gang meer. Wel lagen er nog wel contracten voor optredens. Links en rechts werden muzikanten weggeplukt en zo ontstond de volgende line-up: Harry Muskee, zang en mondharmonica, Eelco Gelling, sologitaar, Melle Jan Kleisma, slaggitaar, de Fransman David Gardeur, piano, Gino Jansen, bas en Gert-Jan de Valk slagwerk. De laatste werd vrij snel vervangen door Hannes Langkamp die, net als Gino Jansen, bij de groep Fox the Fox had gespeeld.
Bij het opnemen van de lp " Rimshots in the dark" kwam het tot een definitieve breuk tussen Muskee en Gelling. Producer Jan Willem Ludolph weigerde langer samen te werken met Gelling. Aanleiding was diens druggebruik tijdens de opnamen. Hoezeer het Harry Muskee ook aan het hart ging, hij moest kiezen, de definitieve breuk met Eelco Gelling.
De nieuwe sologitarist werd Erwin
Java, die al als 5 jarig jongetje bij Harry op de knie had gezeten.Erwin Java speelde in Wild Romance, de begeleidingsband
van Herman Brood en White Honey van zangeres Hanneke Kappen. Ook had hij enige
tijd een eigen band, waarmee hij in 1984 tijdens het Emmer Blues Festival het
podium deelde met de Muskee Gang. Met Eelco Gelling vertrok ook Melle Jan
Kleisma.
De beide lp’s "The Legend" en "Rimshots
in the dark" werden later heruitgebracht op de cd "Muskee Gang".
Harry verhuisde naar Rolde en nam daarmee,
letterlijk en figuurlijk, afstand van het Asser kroegleven. Een nieuwe vriendin
zorgde voor geluk in z’n persoonlijk leven. In 1990 vierde Muskee, dat hij 25
jaar als beroepsmuzikant op het podium stond. Dat gebeurde met een groot
concert in Muziekcentrum Vredenburg in Utrecht. Een optreden waar ook Herman
Brood en andere oud-leden van C+B aan meewerkten. Muskee ontpopt zich steeds meer als een geïnspireerd
songwriter en zijn muziekstijl neigt naar de "funky"
blues. Zo althans wordt zijn muziek getypeerd door een aantal landelijke pop/blues/jazzrecensenten
naar aanleiding van het concert, dat de band begin 1990 gaf ter
gelegenheid van het 25-jarig podiumjubileum van Muskee.
De naam wordt teruggebracht tot ‘Muskee’. een vaste groep met Erwin Java (gitaar), Roy Kushel (keyboards), Muskee (zang), Hans Langkamp (drums) en Gino Jansen (bas)
De opnamen voor de cd "Muskee Live" werden een jaar later gemaakt tijdens concerten in Vredenburg en Ahoy. Bonustrack was een studio-opname van "Window of my eyes" in een compleet nieuw arrangement. Gastmuzikanten waren Bertus Borgers en John Lagrand.
In 1992 reisde de groep, samen met de Nederlandse
D’Boom Harper Band en de Amerikaanse groep Lamar Chase Band, zangeres Wendy
Sheridan en Elmo Patterson naar het Poolse Katowice voor een optreden op het
fameuze Rawa Blues Festival.
In datzelfde jaar kreeg Harry Muskee de Culturele Prijs van de Provincie
Drenthe. Commissaris der Koningin Wim Meijer reikte de prijs uit.
In 1994 kwam er een nieuw album "Sky on the Spot" uit. Dit album, waarvoor Harry zijn inspiratie opdeed tijdens zijn reis door de VS, laat het prachtige resultaat horen van het samenspelen van deze Muskee-formatie, aangevuld met een blazerssectie.
"Cuby is back"
In 1996 valt de band
Muskee uiteen. Drie zakenlieden/fans Henk Aa (Beaphar-Raalte), Johan Derksen en Jan Lagendijk richten de Stichting "Cuby is
back" op. Een theatertour volgt. Harry Muskee, Erwin Java, John Lagrand,
aangevuld met de oud-Blizzards: Hans Lafaille, Herman Deinum en Helmig van der
Vegt trekken volle schouwburgen.
"Cuby" is back" blijkt niet éénmalig. De huidige formatie Cuby + Blizzards op de fundamenten van oude samenstelling van de topband in 1968 blijft optreden.
Een hechte formatie van zeer professionele
muzikanten. Geen revival of reünie, niet alleen blijven stilstaan bij de muziek
van vroeger, maar een actuele band, die in nieuwe nummers het gevoel van deze
tijd vertolkt. Een optreden van Cuby and the
Blizzards is muzikale kaleidoscoop. Oude nummers van vroeger, die aan
zeggingskracht nog niks verloren hebben en nieuwe nummers, die een dimensie
toevoegen aan de muziek van Harry Muskee, passeren de revue.
C+B doet naast optredens in clubs en op festivals ook jaarlijks een theatertour.
In maart 1997 verschijnt de live-cd "Travelling with the Blues", opgenomen de Lantaarn in Hellendoorn, live opgenomen in bluesclub "De Lantaarn" in Hellendoorn. In de loop van 1997 trekken Harry Muskee, Erwin Java en Helmig van der Vegt zich op het Drentse platteland terug om nieuwe nummers te componeren voor een nieuwe cd "Dancing bear".
In 1998 verschijnt "Dancing Bear" kwam uit, een eigentijdse produkt, waarin C+B durfde af te wijken van de traditionele 12 maten blues. De titelsong "Dancing bear" handelt over dierenmishandeling in Turkije. Iets wat dierenliefhebber en WSPA-donateur Muskee zeer tegen de borst stuit. Ook de reis naar Amerika op zoek naar de roots van de blues in de Mississippi-Delta leverden een aantal nieuwe nummers op.
Na een optreden in de stads-gehoorzaal in Vlaardingen wordt een deel van het instrumentarium gestolen van Erwin Java en Herman Deinum, o.a. Erwins unieke Fender Stratocaster uit 1962. Hij kreeg deze gitaar als tiener van zijn (overleden) vader, die hem kocht van hun (zieke en ook overleden) buurjongen. Een gitaar met een hoge "emotionele" waarde, waarmee Erwin uitgroeide tot de gitarist, die hij nu is. Deze "kostbare" gitaar uit 1962 wordt, evenals de door Ronald Rosenau (Pubstreet Bluesband jaren 80) vervaardigde THE ROSE gitaar gelukkig teruggevonden.
Op vrijdag 4 juni 1999 speelt C+B in Diligentia
in Den Haag zonder John Lagrand. Hij ligt met een gebroken been in het Westeinde
ziekenhuis in Den Haag (tegenover Rinus Gerritsen van de Golden Earring, die een
aanvaring met een bus had) Heel bijzonder tijdens dit concert is een
gastoptreden van Eelco Gelling, die twee nummers meespeelde.
Aan de samenwerking van C+B en
mondharmonica-virtuoos John
Lagrand (Livin Blues) komt in 1999 door privéomstandigheden een einde. Hoewel Harry de nummers zonder
mondharmonica nu wat "strakker" vindt klinken, zal dit instrument op
freelancebasis toegevoegd worden zoals dit ook met blazerssecties gebeurt.
Voor het begin van het nieuwe Millennium vindt
een bijzonder project plaats. Vijf unieke Millennium
Concerten worden uitgevoerd, waarin de Johan Willem Frisokapel samenspeelt
met Cuby & The Blizzards, Guus Meeuwes en Vagant, het Mannenkoor Albatros,
de pianist Cor Bakker en de violist Adriaan Stoet. Dit ter gelegenheid van het
180 jarig bestaan van van de kapel. De JWFK
en C+B brachten samen Just for Fun/Distant smile, Another land (opgedragen aan
de onlangs overleden Rob Hoeke), Window of my Eyes, Night Train, Traveling with
the blues en I'm in Love.
In 2001 zit Harry Muskee 35 jaar in het vak. Ter gelegenheid van dit
jubileum verschijnt de 4cd-box Cuby + Blizzards: Blues Traveller
"Bluestraveller"
is een overtuigend bewijs van de grote betekenis die Harry Muskee heeft voor de
muziek in Nederland. Hij is steeds zijn eigen weg gegaan en dat was niet de
gemakkelijkste. Een 35 jarige bluescarrière met ups en downs.
De jubileum-cd "Hotel
Grolloo" is opgenomen in het
Bruincafé "De Amer" in Amen. De opnamen werden gemaakt door Jan
Schuurman en John Sonneveld. De laatste deed ook de productie. De eindmix werd
gedaan door George Kooymans in zijn Laguna Studio in België.
Het is een heel bijzondere cd door de medewerking van tal van collega’s.
Bennie Jolink van Normaal, Tineke Schoenmaker van Barrelhouse, Huub van der
Lubbe van De Dijk, Daniël Lohues van Skik en Barry Hay van The Golden Earring,
allemaal waren ze van de partij.
Deze CD wordt in dit jaar de best
verkopende Nederlandse Blues CD en slaat alle verkooprecords in dat
genre.Op 17 mei komt de CD Hotel Grolloo binnen op 73 in de top 100, een week
later op 52. Via plaats 83 verlaat de CD de top-100.Op 26 september wordt de cd
officieel aangeboden aan Harry Muskee tijdens een feestelijk concert in het
Amsterdamse Paradiso. Dit concert verschijnt eind 2002 op DVD.
RTV Drente brengt in 2000 "Het laatste geheim", een 50 minuten durende documentaire van RTV Drenthe over de betekenis van Harry Muskee voor de muziek (blues) in Nederland. Dit n.a.v het 35 jarig jubileum als bluesmuzikant van Harry Muskee.Ook bevat deze productie een schitterend sfeerbeeld van de realisatie van deze unieke cd in café de Amer in Amen. Van de cd komen ongeveer 5 of 6 nummers aan bod, naast uiteraard veel interviews met Harry Muskee zelf, o.a. in Grolloo.
In 2001 is in Grolloo de expositie "Groeten uit Grolloo" te bezichtigen. Meer dan 3000 bezoekers bezoeken in de voormalige boerderij (Voorstreek 4) van de Cuby deze expositie met het thema 'Cuby and the Blizzards', geopend door de Commissaris van de Koningin van de provincie Drenthe Relus ter Beek. Het initiatief van de tentoonstelling rond de vermaarde bluesband is afkomstig van de Stichting Behoud Cultureel Erfgoed Harry Muskee.
In 2002 staat een tournee naar Zuid Afrika op het
programma. Ook wordt er een DVD uitgebracht
De theatertour 2003 staat in het teken van de in 2001 overleden John Lee Hooker.
C+B still going strong
In 2004/2005 en 2005/2006 stond de theatertour in
het teken van het 40 jarig jubileum (zie actueel) met in het voorprogramma Kaz
Lux
Twee cd's en de LongBox worden uitgebracht
![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
Boom Boom Bang in the spirit of John Lee Hooker | Jubileumtour live cd-2 |
Longbox
40 jaar C+B 2x dvd 1x cd 1x fotoboek |
In 2006/2007 gaat de theatertour door onder de
naam Route65 met ion het voorprogramma Ralph de Jong
Naast de in 1967 ontvangen Edison kreeg Harry Muskee in 1990 de erepenning van de stad Assen en in 1992 de culturele prijs van de provincie Drenthe. Al meer dan 30 jaar is hij nu actief als blues-musicus. Als geen ander zong hij de blues, die juist heel goed aansloot bij het levensgevoel van veel plattelandsjongeren. Ondanks roem in binnen- en buitenland is hij een "gewone Drentse jongen gebleven" De kwaliteiten van Muskee als musicus, componist en tekstschrijver zijn van een hoog niveau. Hij heeft de muziekwereld verrijkt met een omvangrijk en hoogwaardig repertoire aan bluesmuziek. De muziek van Muskee wordt gekenmerkt door een haast vanzelfsprekende eenvoud in combinatie met een sterk beeldende emotionele kracht. Zijn eigen oorspronkelijke en eigentijdse scheppingkracht is daarbij op subtiele wijze vermengd met het respect voor de wortels van de blues in Mississippi en de inspiratie, die hij daaruit ontleent. (bron: voordracht adviescommissie culturele prijzen.)
Nationaal en internationaal ondervindt Muskee erkenning. Nationaal wordt hij gezien als "the Godfather" van de "Hollands Blues" Vele keren presenteerde Muskee als "Master of Ceremonies" de jaarlijkse Blues-Estafette in Utrecht. In Groningen bestaat een jaarlijks evenement, waarbij de meest veelbelovende bluesband van Nederland bekroond wordt met de Muskee Award.
Als gevolg van de toekenning van de
culturele prijs ontstond het idee Harry te laten vereeuwigen in
brons, uit bewondering voor een artiest, die zich al meer dan
dertig jaar weet staande te houden in de wereld van de blues. Een
initiatief van de Friese gedeputeerde Gerard van Klaveren. Dit
borstbeeld van Muskee heeft een plaats gekregen in Grolloo, het
dorp dat onlosmakelijk is verbonden met Muskee en is vervaardigd
door kunstenares Gerda van den Bosch. Op 31 oktober is dit, in
brons gegoten, borstbeeld onthuld door Commissaris van de
Koningin Relus ter Beek.
Op 29 april 2003 ontving Harry Muskee een
koninklijke onderscheiding tijdens de jaarlijkse lintjesregen. In Café De Amer
te Amen kreeg Harry de versierselen van Ridder in de Orde van Oranje Nassau. .Klik
op de speaker voor een impressie van Johan Versloten in het Avro-Radio2
programma Schiffers.fm.
Foto's Jan Sibon en Willem van Bork
Klik op de foto's voor de vergroting.
Harry Muskee ambassadeur van Drenthe
Commissaris van de Koningin de heer Ter Beek heeft zaterdag 24 maart 2007 blueszanger Harry Muskee
benoemd tot Ambassadeur van Drenthe. Deze titel kent de provincie toe aan personen of organisaties die zich met positieve, creatieve en/of succesvolle activiteiten hebben gemanifesteerd. Voor Harry Muskee geldt dat hij Drenthe op zeer uitzonderlijke wijze nationaal en internationaal op de kaart heeft gezet. Als ambassadeur zal hij gedurende vier jaar het provinciaal bestuur in representatieve en promotionele activiteiten ondersteunen. Het is voor het eerst dat de provincie Drenthe iemand in deze functie benoemt.
De benoeming vond plaats in het Gemeentemuseum in Den Haag, waar de tentoonstelling
‘Sixties!’ werd gehouden, met twee exclusieve concerten van Cuby + Blizzards. De heer Ter Beek
benoemde Harry Muskee officieel tot Drents ambassadeur en bood hem een zilveren reversspeld in de vorm van de ‘D’ van Drenthe
aan, die hij bij zijn representatieve taken kan dragen.
Ambassadeur Harry Muskee, Gedeputeerde Henk Weggemans en CDK Relus ter Beek (foto's Albert Haar)