DE LONGBOX

40 JAAR CUBY AND THE BLIZZARDS

terug

De longbox bestaat uit

• 1 dvd met een 2 uur durende documentaire, geregisseerd door Léon Verkade naar
  een idee van Jan Douwe Kroeske over 40 jaar Blizzards. Bijna iedereen komt
  aan het woord, van ex vrouwen/vriendinnen tot managers oud bandleden, kortom zeer kompleet

• 1 dvd met een 2 meter sessies opgenomen september 2005 in Grolloo

• 1 CD met een nooit uitgebracht live concert 1970 Schiedam

• Een fotoboek van 100 pagina's op prachtig papier met leuke interviews etc

Op 11 april is de box geïntroduceerd aan de pers            lees meer en bekijk de foto's >>>>>

Bezoekers van de fanclubdag krijgen hun entreegeld retour als ze een box kopen op die dag aan de zaal. 
De longbox ligt vanaf 14 april in de winkel. 

Door een misverstand is de boekenlegger niet gedrukt en meegeleverd in de box. Speciaal voor de bezoekers van de site is de boekenlegger te downloaden op ware grote en hoge resolutie zodat je hem zelf kunt printen. Klik op de boekenlegger om de boekenlegger te downloaden.

Aan de documentaire is 2 jaar gewerkt.Twee journalisten hebben een jaar lang onderzoek verricht en gegevens verzameld over de Blizzards, geïllustreerd met uniek materiaal gevonden.
De longbox gaat Eur. 56,50 kosten in de winkel

Klik hier voor de aftiteling van de documentaire 

Inleiding
door Jan Douwe Kroeske

Er wordt vaak beweerd dat wij Nederlanders onze helden pas eren als het te laat is. Laat dit audiovisuele eerbetoon aan Cuby + The Blizzards een
uitzondering zijn op die regel. Al is het meer dan 40 jaar geleden dat het bluesvirus toesloeg in de Drentse hoofdstad, toch zijn we er op tijd bij; Cuby + The Blizzards is anno 2006 nog steeds intact en actief!
We wisten het eigenlijk al, maar werkend aan dit project werd nog eens extra duidelijk dat C+B meer is dan een band. C+B is een begrip. Bij leven een legende. Iedere vergelijking met andere bands uit de lage landen gaat dan ook mank.
Slechts één muziekgroep kan zich meten met de noorderlingen wat betreft creativiteit en uithoudingsvermogen. Maar als we er zaken bij betrekken als bad luck and trouble, het overleven van rampspoed en tegenslag dan moet zelfs the Golden Earring Muskee en zijn mannen voor laten gaan.
In de ruim vier decennia van haar bestaan heeft de band muzikanten zien komen en gaan (en weer komen) en waren er momenten waarop het doek definitief leek te vallen. Ook de spreekwoordelijke seks, drugs en rock & roll eisten hun tol. Toch vond Harry telkens weer de kracht om door te gaan.
De veelbewogen historie van Cuby + The Blizzards is het onderwerp van de documentaire C+B 40+. Voor deze film hebben we iedereen die met de band te maken heeft of heeft gehad opgespoord en geïnterviewd. Daarnaast zijn we diep in de beeldarchieven gedoken, ook in die van de Duitse en Belgische TV. De nieuwe interviews en oude beelden vertellen het verhaal van onze eerste, oudste en beste bluesband, maar geven ook
een impressie van het veranderde muziekklimaat in Nederland, van het idealisme van de jaren zestig en zeventig tot het professionalisme van de tegenwoordige tijd. 
Om duidelijk te maken dat het boek voorlopig nog niet is gesloten, hebben we ook een 2 Meter Sessie opgenomen met C+B in de huidige samenstelling, de formatie die al weer dik tien jaar de blues naar de theaters brengt.
Het zal niet verbazen dat we als locatie voor de sessie hebben gekozen voor de bakermat; de beroemde boerderij in Grolloo. De derde schijf in deze doos is een cd met nooit eerder verschenen live-opnames uit 1970, speciaal voor de vele fans en als bewijs dat C+B zich toen ook al makkelijk meten kon met beroemde blanke bluesbroeders uit het buitenland.
Er gaan stemmen op die beweren dat het tegenwoordig veel te goed gaat met C+B, te goed om nog geloofwaardig blues te kunnen maken. Immers; voor echte blues moet je lijden. Onzin, haast ik me te zeggen. Los van het feit dat men Eric Clapton en BB King dit verwijt niet snel zal maken, moet men niet vergeten dat blues muziek is van survivors, van en voor mensen die tegenslagen hebben overwonnen, verloren liefdes verwerkt. Of gewoon blij zijn dat iedere dag de zon weer opkomt. Het moge duidelijk zijn dat C+B al heel lang geleden het recht heeft verworven
de blues te mogen zingen. De wilde haren van vroeger zijn nu grijze haren, maar een bluesmuzikant is als goede wijn, hij wordt alleen maar beter
met het verstrijken der jaren. 
Ik kan dus met recht en reden zeggen dat de blues in Nederland nergens zo wordt gevoeld en gespeeld als in de delta van de Drentse Aa. Al meer dan veertig jaar. 

Hier volgen een paar fragmentjes uit de interviews

Cuby door Huub van der Lubbe

Vanavond speelden Cuby and The Blizzards in De Waakzaamheid
in Koog aan de Zaan, twintig minuten op de fiets. Ik zou ze
voor het eerst live kunnen zien. Maar hun laatste lp, Trippin'
thru a Midnight Blues, had een klaphoes met uitgebreid fotoboek.
Op bijna alle foto's werd gedronken. Bier. Jenever. Daardoor
kneep ik hem. Ik was bang dat ze dronken op het podium
zouden staan en niet zo goed zouden zijn als ik vond dat ze waren.
Door hen had ik me een beeld van de blues gevormd dat ik
niet onderuitgehaald wilde zien worden, al helemaal niet door
mijn helden zelf. Ik had genoeg aan de blues in mijn eigen
hoofd.
'Ja pa. Ik ga zo'
'So many ways to travel, so many ways to go', hoor ik Cuby zingen.
'Het zal wel aan mij liggen,' mompelt mijn vader en hoofdschuddend
verdwijnt hij naar boven.



Debutant door Jan Veenstra

Voor een Puch moest je bij Luppe Fidom zijn. Dat wist iedereen.
Het oogde er bij Luppe als een rommelschuur, maar wat hij
de weg opstuurde liep als een tierelier. Bovendien wisten ze
daar dat de originele Puch geen echte Puch was. Zonder zweefzadel,
hoog stuur en voetversnelling was het niks. Dat wisten ze
daar.
Ik liep naar een witte met een volledig verchroomde tank en
liet mijn wijsvinger langs de benzinedop glijden. Hiermee naar
Cuby en Alie achterop.
Luppe Fidom kwam er bij staan. "Een pracht ding. Vijfenhalf,
kant en klaar."


Interview door Ischa Meyer (voor Revu)

De interviews die ik met Cuby and the Blizzards hield, werden
op verschillende jongens (Harry is bijvoorbeeld niet te vergelijken
met Dick, Eelco niet met Jaap). Toch zag de arts die ik mijn
aantekeningen voorlegde, een bepaalde overeenkomst, een
stramien waarop het succes en het bestaan van de band rustte.
Ver weg van de sfeer en de monotonie van de drie dagen rythm
and blues zegt de arts met vijf interviews voor zich:
'Iedere generatie verdient de jeugd die ze heeft - dat klinkt afgezaagd,
maar toch is het zo. Je hebt met vijf jongens te maken
gehad die, als ik 't zo zie, niet bij elkaar passen, tenminste niet
buiten de muziek. En de vraag is: waarom kozen ze die muziek?
Waarom houdt die muziek ze samen? En waarom kiezen die
kinderen in Hoogeveen, Emmeloord, Assen of Zwolle juist die
blues?


HERMAN: 'Beter verdienen. In een ander land'

Herman Brood, 21, pianist. Hij zit tegenover me in een Gronings
restaurantje. Praat zacht. Ik vraag:
Die tijd in de gevangenis?
Was niet vervelend. Ik vind 't eigenlijk prettig dat ik 't gehad
heb. Alleen, tegenover de band vond ik het vervelend. Ze hebben
die tijd ook niet gespeeld.
En je ouders?
Dat ging heel erg soepel. Ze hadden belangstelling voor me. Ze
waren lief. 't Was thuis allemaal erg goed. Vader was toen directeur
van een NV. Hij is een jaar geleden failliet gegaan. Ik ging
naar de kunstacademie in Arnhem. Via de Rock and Roll ben ik
in de muziek verzeild geraakt. Ik had een vriend die boogiewoogie
speelde; daar was ik erg van onder de indruk. Toen
kwam er plotseling een piano in huis, ik heb een jaar les gehad.
Op die academie heb ik een band gevormd. MOANS heette-die.
En op een gegeven moment kwam die kans om naar Duitsland
te gaan.


HARRY: 'Ik kan niet relativeren'
Jouw eigen wereld.
Dat is geen schijnwereld. 't Is een superburgerwereld. Een burger,
dat is: een goed lid van de maatschappij. Provo's, dat waren
de burgers bij uitstek: dat zullen straks goeie burgers worden.
Is die muziek voor jou alleen maar een aanleiding?
De beste weg om de boel uit te beelden … ik zou 't anders niet
weten … Steeds weer die blues. Hier, hier, dit ben ik, dit is een
gedicht dat een van m'n weinige vrienden over me gemaakt
heeft … dat moet je lezen.

EELCO: 'Zo ontzettend bang voor beïnvloeding'
Kijk je tegen Harry op?
Ik speel het langst met hem samen … Harry … Ik weet wat ie
maakt. Dan zitten we tegenover elkaar. Hij maakt de tekst, ik
de muziek. Je voelt elkaar direct aan. Hij sloeg een noot aan, ik
zat bij 'm. Ik wist 't … Begrijp je dat? Ik heb met weinig mensen
een band.
Waarom?
We zijn met z'n tweeën met die muziek begonnen, we hebben
samen hard gewerkt … 't Is bovendien gevoelsmuziek.
Je hebt met weinig mensen een band, zei je. Waarom?
Ik vind 't vrij normaal… Veel banden zijn bezwarend, storend.
Waarom?
Ik ben ontzettend van voor beïnvloeding …

DICK: 'Ik ben vlak'
Waarom speel je drums?
Ik speelde altijd al accordeon. Werd daar flauw van. Ik mocht
thuis kiezen tussen klarinet en slagwerk. Toen ben ik naar Zweden
gegaan, dat is me zeer goed bevallen; ik had genoeg geld.
Wat doe je met je geld?
Ben bezig om te sparen.
Waarvoor?
Weet ik niet.
Wat lees je?
Streekromans.
'Het belangrijkste'
Waarom?
'Omdat 't het enige is wat ik goed kan

JAAP: 'Maar er komt een eind aan'
Een gesprek met Jaap van Eik. Hij is de enige in de band die getrouwd
is. Een lief meisje dat haar gasten moederlijk ontvangt
terwijl haar man er wat verlegen bij zit. Hij is nog pas kort bij de
band. Vroeger speelde hij met Herman in Duitsland. Nu is hij
21 en basgitarist bij Cuby and his Blizzards. Hij is er trots op.


Klik hier voor de aftiteling van de documentaire

De longbox kan ook rechtstreeks besteld worden bij het management van C+B Bestellingen zenden aan  C+B Postbus 7 8100 AA Raalte of per mail cuby@beaphar.com U kunt het bedrag € 56,50 ( incl verzendkosten) overmaken op ING bank rek.nr 65.99.64.902 t.n.v. Beaphar BV Raalte onder vermelding van De Longbox         Geld sturen per post in een enveloppe mag ook, maar dan wel aangetekend of op eigen risico