Herman Deinum, door velen gezien als een van de beste basgitaristen van Nederland, is vrijdag 5 december op 79-jarige leeftijd overleden. De in het zwart geklede virtuoos speelde maar liefs zeventien jaar bij Cuby & the Blizzards en nam op het podium vaak dezelfde pose aan: stil, strak, onverstoorbaar. Fans kwamen speciaal voor hem naar de concerten, om van zijn duidelijk hoorbare, melodieuze, stuwende baspartijen te genieten. Herman vormde met drummer Hans la Faille ruim veertig jaar in allerlei groepen en bezettingen een min of meer vast duo. De twee “oude rotten” waren daarmee misschien wel het langst met elkaar spelende ritme-tandem van Nederland.

Over deze bijzondere samenwerking vertelde Herman in een interview met het C+B Museum in 2016: “Wat we deden was nooit bedacht. Je bepaalt met z’n 2-en de dynamiek. Daar is geen vast recept voor. We speelden met C+B 7, 8 keer in de week. Daarmee bouw je een enorme routine op. Daar hebben we veel profijt van gehad. Als wij ergens aan begonnen, wisten we precies van elkaar hoe we dat in gingen vullen.”

Herman Deinum begon als gitarist bij The Rocking Specials, speelde orgel bij de groep Gigs en sologitaar bij The Mozarts. Samen met Hans la Faille vormde hij de ijzersterke ritmesectie van Blues Dimension, Cuby & the Blizzards en Sweet d’ Buster. Deinum en La Faille kwamen begin 1969 naar Cuny & the Blizzards. Pianist Helmig van der Vegt volgde later dat jaar. Volgens kenners was dit de beste bezetting van Cuby & the Blizzards.
In 1991 richtte hij de Herman Deinum Bluesband op. Ook speelde hij begin jaren tachtig van de vorige eeuw bij de Harry Muskee Gang. Rond 1996 stapte hij, wederom met Hans la Faille, over naar de heropgerichte Cuby & the Blizzards. In 2010 verliet Deinum de band, na op vele C+B-platen te hebben meegespeeld.

Herman Deinum speelde bijna zijn hele muzikantenleven op een Fender Precision-bas. Pas later ruilde hij deze in voor de speciaal voor hem gemaakte Herman Deinum Otentic Signature. Over de Fender-bas vertelde Herman: “Eigenlijk was ik met die Fender vergroeid. Altijd als ik de Fender pakte, voelde het meteen goed. En dan ben je al op de helft. Dan hoef je alleen je eigen ding er nog maar in te stoppen. Vroeger vomd ik de bas niet zo interessant, omdat die altijd verzoop in het totaalplaatje. Ik vind dat een basgitaar altijd op de voorgrond moet treden. Ik heb altijd geprobeerd de bas een prominente rol te geven. Daarbij spelen aspecten als talent, kwaliteit, persoonlijkheid, toewijding en gevoel een belangrijke rol. Dat heb ik mijn leerlingen ook altijd meegegeven.”

En ook: “Er wordt veel geouwehoerd over muziek en gitaar spelen. Maar uiteindelijk is wat er uit je vingers komt, het enige dat telt.”

Op Hermans condoleance-register staat, tot slot: “Ik heb een prachtig leven gehad, heb alles kunnen doen wat ik wilde. Ik heb een halve eeuw mensen blij kunnen maken met mijn muziek.”

Herman Deinum
Kampen, 8 november 1946 – Nijverdal, 5 december 2025

Foto’s: Koert Broersma, Universal en Kuno Mooren.