Jan Venhuizen, ex-manager van de Drentse bluesband Cuby & the Blizzards, is  vorige week na een kort ziekbed op 80-jarige leeftijd in Assen overleden.
Jan speelde in de geschiedenis van Cuby & the Blizzards een grote rol. Hij was de eerste manager van de groep in de jaren 1965-1977 en was betrokken bij dertien elpees die de groep, in wisselende samenstellingen, opnam. Voorts maakte hij veel gebeurtenissen rondom de band van zeer nabij mee. Vanaf 2011 was hij bovendien zeer actief bij het C+B Museum in Grolloo.
De crematie van Jan heeft inmiddels in besloten kring plaatsgevonden.

Jan Venhuizen werkte halverwege de jaren zestig als bedrijfsleider in de platenwinkel van de firma Lampe aan de Gedempte Singel in Assen. Eigenlijk was hij meer een liefhebber van klassieke muziek, maar hij bemerkte de enorme belangstelling van de jeugd voor de plots opkomende popmuziek. Tevens viel hem de populariteit op van de net opgerichte, plaatselijke Cuby & the Blizzards, waarvan bandleden als zanger Harry Muskee en gitarist Eelco Gelling vaak in zijn zaak kwamen om naar nieuwe muziek te luisteren en platen te kopen. Venhuizen werd uitgenodigd om een repetitie van de band te bezoeken. Hij was onder de indruk van hun energie en sound.

Jan kende vele vertegenwoordigers uit de business, die bij hem langskwamen om de nieuwste releases aan te prijzen. Dan werd er ook over de groeiende populariteit van C+B gesproken. Uiteindelijk bood platenmaatschappij CNR aan om een single te laten maken: Stumble and Fall. The Blizzards grepen deze kans met beide handen aan. Voordat hij met zijn ogen kon knipperen was Venhuizen ‘manager’ van de groep.

Dit werd voor hem het begin van een turbulente periode vol avonturen, frustraties en tegenslag, maar ook met vele mooie en lachwekkende momenten. Met C+B kende hij successen met hitsingles als Window of my Eyes en Appleknockers Flophouse. De eerste LP van de groep, Desolation, werd in 1968 bekroond met een Edison. Venhuizen ontmoette daarnaast pop/bluesgrootheden als Eric Clapton, John Mayall, Van Morrison, Eddie Boyd, Jack Bruce en Ginger Baker.

Hij kreeg echter ook te maken met de onvoorspelbare grilligheden en nukken van  Harry Muskee, Eelco Gelling en Herman Brood. Zo ging een geplande tournee door Amerika in 1969 niet door, omdat Harry Muskee op het laatste moment weigerde om te gaan. “Het waren tropenjaren,” gaf Venhuizen later toe.

In de periode na 1976, toen The Blizzards na het plotselinge vertrek van Eelco Gelling naar Golden Earring en het besluit van Herman Brood om ‘solo’ verder te gaan, definitief uit elkaar vielen, brak voor Venhuizen een moeilijke tijd aan. Hij keerde de muziekwereld de rug toe, hetgeen hem in eerste instantie door Harry Muskee en anderen kwalijk werd genomen. “Maar ik kon niet meer, ik was helemaal leeg. In die tijd leerde ik pas mijn echte vrienden kennen, en dat waren er opeens niet meer zoveel,” vertelde hij.
Jan Venhuizen pakte op 37-jarige leeftijd alsnog een studie op en behaalde zijn bevoegdheid als docent Energietechniek. Tot zijn pensionering gaf hij les aan het Noorderpoort-college in Groningen. Met muziek had hij in die jaren weinig meer van doen. Jan Venhuizen meed in die periode bewust de scene waarvan hijzelf lang deel uitmaakte.

Na de opening van het C+B Museum in juni 2011 raakte Jan echter zeer betrokken bij alle activiteiten. Hij was een graag geziene gast in Grolloo en genoot van de belangstelling voor zijn verleden als manager. Hij ondervond toen ook de erkenning voor het werk dat hij voor C+B had verricht. Iedereen kende Jan als een lieve man, attent, trouw in zijn vele vriendschappen, toegankelijk, behulpzaam en altijd geïnteresseerd.  Jan voelde zich in Grolloo en omstreken als een vis in het water. Niet voor niets was hij de enige die enkele jaren geleden van het bestuur een pasje kreeg dat hem “levenslang” toegang gaf tot het C+B Museum.

Interviews gaf hij zelden of nooit, maar enkele jaren geleden besloot hij mee te werken aan het interview-boek Somebody will know someday van Koert Broersma, bestuurslid van het C+B Museum. In een lijvig verhaal vertelde hij voor de eerste keer over zijn talrijke herinneringen en ervaringen.
Hierin zegt hij onder meer: “Als ik terugkijk op die jaren, ben ik absoluut niet verbitterd. Ik heb een schitterende tijd gehad die ik voor geen goud had willen missen. Dat C+B zo groot zou worden en zo’n impact zou hebben, dat kon ik toen onmogelijk bevroeden. Ik realiseer me nu pas hoeveel ik toen te verstouwen heb gekregen. Ik draag die jaren echter bij me als een mooi en dankbaar stuk bagage en daar ben ik eigenlijk best trots op. Mooi toch?”

Journalist Wouter Bessels schreef in het Dagblad van het Noorden in zijn In Memoriam over Jan: “Bijna 55 jaar lang was Jan Venhuizen het geweten van Cuby & the Blizzards.”
Zijn artikel is te bereiken via: https://www.dvhn.nl/drenthe/Jan-Venhuizen-80-manager-van-Cuby-overleden-de-Brian-Epstein-van-Assen-24942896.html

De “ter nagedachtenis” pagina van Jan Venhuizen is te vinden op: https://www.facebook.com/jjcvenhuizen

Bij de foto’s:
1. Jan Venhuizen bij zijn eerste interview voor het C+B Museum in 2012.
2. Jan met Herman Brood in 1967 tijdens de presentatie van de LP Praise the Blues (foto: archief Jan Venhuizen).
3. Jan met Helmig van der Vegt en Harry Muskee, rond 1970 (foto: Eelco Gelling).
4. Met Ralph de Jongh in Assen, 2014. Jan fungeerde als mentor voor Ralph en gaf hem veel muzikale adviezen.
5. Eén van de lievelingsfoto van Jan, samen met Boudewijn de Groot, tijdens een ontmoeting in 2013.