Universal Masters Collection

Another day, another road 1.51
Appleknockers flophouse 2.29
Somebody will know someday 6.53
Just for fun 2.48
Distant smile 3.03
Desolation blues 2.58
Window of my eyes 3.27
Goin’ home 2.28
The sky is crying 5.51
Night train 4.41
Seasons come and seasons go 5.06
Evil woman 6.00
Help me 5.34
Go down sunshine 7.03
Thursday night 3.21
Too blind to see 5.14
Back street 3.48
Sometimes 3.37

Bezetting: Op deze meest recente verzamel CD zijn nummers opgenomen, gespeeld door twee verschillende bezettingen uit de eerste periode van Cuby + Blizzards.

Cuby + Blizzards is een van de meest roemruchte bluesgroepen uit de Nederlandse popgeschiedenis. De Drentse band veranderde in haar carrière veelvuldig van bezetting, maar vaste kracht bleef zanger Harry 'Cuby' Muskee, vanaf 1964 de spil van de band.
Het begint allemaal in 1962 met de oprichting van The Rocking Strings. De schoolvrienden Eelco Gelling, Wim en Hans Kinds en Nico Schreuder spelen voornamelijk nummers van The Shadows en maken twee plaatjes. Als Assenaar Harry Muskee erbij komt wordt de naam veranderd in Cuby + Blizzards. Cuby, naar het hondje van Harry's buurman, en Blizzards, geprikt uit het woordenboek. Al snel breekt de bluesband ook buiten Drenthe door en wordt er zelfs een Italiaanse tournee geboekt. In 1966 verschijnt het debuutalbum 'Desolation', waarvoor de groep uit handen van Wim Sonneveld een Edison ontvangt.

1967 is een absoluut top jaar. Het legendarische album 'Groeten uit Grollo', waarop Herman Brood, Jaap van Eijk en Hans Waterman voor het eerst te horen zijn, verschijnt en ze bereiken drie keer de hitparade met 'Distant Smile' en 'Another Day Another Road' en 'Just For Fun'. Het
laatste nummer schrijft hij als ode aan zijn woonplaats Grolloo, waar Muskee een oude boerderij bewoont. Die boerderij ontpopt zich als een bakermat van nationale en internationale blues. Tal van bluesgiganten logeren en jammen er, en fans maken een pelgrimstocht naar het huis van de zanger die inmiddels het imago van 'Raspoetin van Drenthe' heeft verworven. In datzelfde jaar begeleiden de Blizzards Van Morrison en werken ze samen met de Amerikaanse blueszanger Eddy Boyd.
Ook 1968 is succesvol. De single 'Window of My Eyes' wordt een Top 10-hit en de opvolger 'Nostalgic Toilet' behaalt de 37ste plaats van de Top 40. Eind 1969 is met 'Appleknockers Flophouse' hit nummer acht een feit. De plaat, waarop Helmig van der Vegt toetsen speelt, bereikt in november de twaalfde plaats. In 1972 besluit de band om uit elkaar te gaan, maar eerst volgen nog een officieël afscheidsconcert in Assen en een concert voor het VARA-televisieprogramma Nederpopzien. De bezetting van die avond is als volgt: Harry Muskee, Eelco Gelling, Hans Kinds, Willy Middel, Hans Waterman en Herman Brood. Een album van dat afscheidsconcert verschijnt in 1974. Na het uiteenvallen van Cuby + Blizzards beginnen Harry Muskee en Eelco Gelling de band Red, White ‘n Blue met drummer Herman van Boeyen (later Vitesse), bassist Lourens Leeuw en gitarist Frank Nuyens. De gelijknamige LP blijkt vanwege het ietwat gewijzigde muzikale concept niet erg succesvol en om commerciële redenen wordt de groepsnaam weer gewijzigd in Cuby + Blizzards. Al snel doet ook Herman Brood weer mee. In de zomer van '76 vertrekt Eelco Gelling naar Golden Earring en als ook Brood en Nuyens de band verlaten betekent dat het definitieve einde van Cuby + Blizzards.

Met zijn nieuwe formatie, de Harry Muskee Band, gaat de bluesman in hart en nieren in diverse bezettingen nog door tot 1986. Daarna opereert hij onder de Muskee Gang, een naam die op een gegeven moment wordt ingekort tot simpelweg Muskee. In 2000 verschijnt er ter ere van zijn 35-jarig artiestenjubileum de 4CD longbox ‘Blues Traveller’, een muzikaal overzicht van de carrière van Muskee, en de CD Hotel Grollo". Onder de naam Cuby & The Blizzards tourt Muskee anno 2002 met oudgedienden Hans Lafaille (drums), Helmig van der Vegt (toesten), Herman Deinum (bas) en Erwin Java (gitaar)door het land.