Hein van der Vliet stuurde een verslag met foto's, waarvan hier een samenvatting.

Nadat Gerard van Klaveren (Stichting tot behoud van het Cultuurerfgoed Harry Muskee) de bijeenkomst  had geopend in de boerderij aan de Voorstreek nr 4, werd door de burgemeester van de gemeente Aa en Hunze, dhr. Rein Munniksma een metalen plaquette op de zijgevel van de woning geplaatst

De tekst op het de plaquette luidt:

Vervolgens werd het boek De Missie aangeboden aan Harry Muskee, die er nog enkele anekdotes aan toevoegde uit de tijd dat hij de boerderij bewoonde. Jeroen Wielaert las het voorwoord, geschreven door de CdK Relis ter Beek voor. De bijeenkomst werd afgesloten in café Hofsteenge, waar de mogelijkheid bestond het boek te laten signeren door Harry Muskee en Jeroen Wielaert.

 .

Irene Bruyninckx schreef voor Religie en Mystiek een recensie over "De Missie" . Ook wijdde zij een aflevering van haar column Vareling in De Binnenvaartkrant aan het verschijnen van deze biografie. Met toestemming van auteur en redactie is deze colmn op de site geplaatst.

Van toen en Cuby

Ze zitten samen in de stuurhut want er is tijd om te kletsen doordat ze dezelfde kant op gaan. De twee vriendinnen van vroeger die elkaar ooit alle geheimen vertelden. Beiden hebben een aantal jaren aan de wal gewoond en zijn later in dezelfde periode met een schipper getrouwd waardoor ze weer op het water terechtgekomen zijn. Een hele tijd geleden alweer. Zo lang geleden zelfs dat ze de periode van toen al bijna vergeten zijn omdat het leven nu heel andere dingen brengt. Maar soms. Soms nemen ze de draad van destijds weer op en bezoeken ze samen hun favoriete band van vroeger nog eens.

"Ik heb een boek gekocht wat voor jou ook wel wat is. Kijk maar eens over wie het gaat", zegt de donkerharige en ze geeft het boek aan haar rossige vriendin.

"Jee, te gek zeg", klinkt er een kreet die hun mannen bijna naar achteren laat rennen.

"De Missie. De kruispunten van Harry (Cuby) Muskee", leest ze hardop voor. Ze kijkt naar de foto’s binnen in en ze herkent de tijd van toen meteen. Het was het begin van een ander tijdperk waarin de jongens lange haren kregen en de meisjes de beha uit lieten. Een tijd waarin ze beiden nog aan de wal woonden en ze met een rode Ford Taunus, waar bloemen opgeplakt waren, vaak naar de optredens van Cuby en de Blizzards gereden zijn. Een tijd waarin de pil een nieuwe vrijheid inleidde wat het tijdsbeeld destijds toch wel heel behoorlijk bepaald had. De schipper komt de stuurhut in en vertelt wanneer ze gaan laden en over het beste tij om te gaan varen daarna. De twee vrouwen doen net of ze er naar luisteren en hopen dat hij snel weer met zijn werk verder gaat, en als hij buiten staat zijn ze alles meteen al weer vergeten. De rossige bladert in het boek en ziet dat niet alleen Harry Muskee maar ook de andere bandleden aan bod komen. Zelfs Kaz, zijn hond, ontdekt ze op een foto. De donkerharige vrouw slaat een bladzijde open en leest voor dat Herman Deinum een keer zo stoned was dat hij zichzelf aan zijn eigen moeder voorstelde. Beiden lachen er hard om.

"Het is met veel humor geschreven en dat maakt dat het leest als een trein", zegt ze en ze draagt een stuk voor over de geweldige successen die de band vroeger heeft gehad. Ze bladert in het boek, wijst passages aan en zegt er veel dingen in te herkennen. "Harry heeft ooit een kleine Philips radio gekregen en daarmee luisterde hij naar de Voice of America en naar Radio Luxemburg. In die tijd voeren mijn ouders nog en ik had voor mijn verjaardag een radiootje gekregen dat niet veel groter dan een pakje sigaretten was. Ik wist precies wanneer Elvis op radio Luxemburg kwam en omdat je natuurlijk geen losse antenne had moest ik op het bed gaan staan, de radio tegen het raam houden en mijn nek verdraaien zodat ik mijn oor er tegenaan kon persen. Vergeleken met de apparatuur van nu hoorde je eigenlijk amper wat, vooral met het motorgeluid er bij. Naar diezelfde zender heeft Harry dus ook geluisterd en dat vind ik toch wel leuk. En wist jij dat hij uit een familie van turfschippers stamt?"

Ze waren samen in Jazz Bilzen geweest toen Cuby met zijn Blizzards daar tot het hoogtepunt hoorde en ook dat staat er in. De schippersvrouw, die het boek al uit heeft, wil er nog wat over tegen haar vriendin zeggen maar die is nu zo in de letters en foto’s verdiept dat ze niets meer hoort of ziet. Het is ook allemaal zo herkenbaar voor hen en vermoedelijk ook voor velen die de de tijd van het generatie conflict en de grote verandering bewust hebben meegemaakt.

"Er staat ook veel in over hoe de band nu is", zegt ze, als ze even de kans krijgt. "Da’s ook heel boeiend om te lezen. Vooral omdat er uit blijkt dat Harry en de jongens niet zijn blijven steken. Dat ze nog heel erg bezig zijn met hun ontwikkeling. En dat ze nu ook nog zo goed zijn. Ja, dat weten we zelf ook wel."

"Ik ga het boek meteen kopen" zegt de rossige. "Want ik denk dat mijn dochter het ook leuk vindt om te lezen. Veel jongeren zijn immers erg geïnteresseerd in de tijd van toen."

"Dat vind ik ook het leuke van het boek. Dat het niet alleen een opsomming van feiten is maar dat het tijdsbeeld er zo duidelijk bij betrokken is."

En hierna schrijft de vriendin op hoe het boek precies heet en daarmee is ze dan ook net op tijd want ze moeten verhalen!

Irene Bruyninckx

terug