Ik ben Dick Bron, geboren in 1950 in Winschoten, een klein "bijzonder" stadje in noord-oost Groningen en ben via Groningen sinds 1971 in Apeldoorn terecht gekomen.
Harry (Cuby) Muskee
Toen ik voor het eerst in 1966 op de traditionele feestavond van het destijds (en misschien nog wel) fameuze internationale schoolvolleybaltoernooi in Assen Cuby and the Blizzards hoorde en zag optreden, kon ik niet vermoeden, dat hun muziek uiteindelijk een stukje van mezelf zou worden. De nieuwe theatertour van Cuby en the Blizzards in 1996 zette mij aan tot het maken van deze, uiteindelijk zeer uitgebreide Muskee-site. Door de vele positieve reacties heb ik gemeend deze site als permanente informatiebron voor de vele Muskee- en C+B-liefhebbers in stand te houden, hetgeen uiteindelijk resulteerde in de officiële "C+B site.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Het Kerstvolleybaltoernooi is nog altijd een
hooggewaardeerd scholierentoernooi voor middelbaar en hoger onderwijs. lees
meer >>>>>
Zelf heb ik van 1966 t/m 1970 5 x aan dit spektakel mee mogen doen met als
hoogtepunt een finale in 1968 (destijds nog in een afgeladen Wilcocentrum)
Dat Muskee ook een jarenlange binding met het Kerstvolleybaltoernooi heeft
blijkt uit het volgende, overgenomen uit de website van het KVT >
Geschiedenisl
Sport en muziek
Ogenschijnlijk ligt er tussen de eenvoudige fuif na afloop van het toernooi
begin jaren vijftig en de daverende feestavond begin jaren zeventig een wereld
van verschil. Toch zal de beleving van de feestgangers in beide perioden
ongeveer gelijk zijn geweest. Een eendaags toernooi groeit in ruim twintig jaar
uit tot een driedaags evenement. Er wordt een trend gezet en de slotavond na
drie dagen volleyballen wordt meer en meer een legendarische hoogtepunt; voor
veel bezoekers een jaarlijkse reünie. Na de eerste feesten in het Concerthuis
aan de Kolk is zalencentrum Bellevue aan de Nassaulaan jarenlang de locatie waar
sportief en muziekminnend Assen elkaar treft. Met onderbreking van enkele jaren
is sinds begin jaren negentig de feestelijke afsluiting in sporthal De Spreng.
Vanaf de podia van Bellevue hebben de bands van Jaap Hilbrandie en Harry Muskee
het volleybalpubliek bijna twintig jaar achter elkaar vermaakt. Beiden vertellen
hun herinneringen aan het toernooi en aan de slotfeesten.
Jaap Hilbrandie
Geïnspireerd door een concert van het dixielandorkest van Chris Barber in de
Harmonie in Groningen richt Jaap Hilbrandie (Assen, 1941) eind jaren vijftig
samen met zijn broer Henk, Eduard en Diederik Ninck-Blok, Alfred Luyke, Andries
van Leeuwen en Harry Muskee, The Old Fashioned Jazzgroup (The Old Fashioned) op.
Het Double S Combo uit Assen, dat vanaf de tweede helft van de jaren vijftig
regelmatig op avonden van Asser schoolverenigingen optreedt, is hun grote
voorbeeld. In 1966 houdt The Old Fashioned op te bestaan. Als in 1977 wordt
besloten - inmiddels zonder Harry Muskee - weer te gaan optreden, wordt de
bestaande bezetting met drie leden uitgebreid. Tussen 1977 en 1989 - het jaar
waarin Bellevue definitief haar poorten sluit - is The Old Fashioned vaste gast
op het slotfeest van het Kerstvolleybaltoernooi.
Dixieland begin jaren zestig
In 1959 zit Jaap Hilbrandie op de Ulo aan de Gymnasiumstraat. Hij luistert in
zijn vrije tijd naar grammofoonplaten en Radio Luxemburg. Mr. Acker Bilk en
Chris Barber zijn favoriet. Op schoolfeesten van het Gymnasium in Bellevue volgt
hij ademloos de muzikale verrichtingen van het Double S Combo. "Wij dachten
stiekem 'dat willen wij ook'. Het was gewoon het einde. Ze speelden swing,
zuivere Amerikaanse swing. Ondertussen richtten wij The Old Fashioned op. Op een
van de slotfeesten van het Kerstvolleybaltoernooi speelde de High Society
Jazzband uit Groningen. Daar kwamen wij al vrij snel voor in de plaats. Dat was
begin jaren zestig." Als de dixieland over haar hoogtepunt heen is, blijft
een select publiek geïnteresseerd in deze vorm van muziek. Bij het grote
publiek groeit de belangstelling voor popmuziek. Tijdens de slotfeesten van het
Kerstvolleybaltoernooi staan nu popgroepen in de grote zaal en treedt The Old
Fashioned op in de foyer van Bellevue. Voor The Old Fashioned valt in 1966
tijdelijk het doek, doordat bandleden elders gaan studeren en wonen.
Wisselwerking met het publiek
Een dixieland-revival is voor de leden aanleiding de draad weer op te pakken. In
1978 is de oude bezetting nog zo goed als in tact. Harry Muskee is inmiddels als
zanger van The Blizzards werkzaam. Nieuwkomers in The Old Fashioned zijn pianist
Fokko Huisman, trompettist Anton Jacké en bassist Henk de Bruyn. "We
speelden veel. Zeker een à twee keer in de week. Het slotfeest van het
Kerstvolleybaltoernooi bleef voor ons iets bijzonders. We gingen er echt voor
zitten, Met extra repetities probeerden we er iets leuks van te maken. Op
sommige nummers werd speciaal geoefend om het jongere publiek tegemoet te komen.
Naarmate de tijd voortschreed veranderde het repertoire voor het
toernooioptreden. Jazzrock en Rythm & Blues namen meer en meer de plaats van
dixieland in. Het streven was een goede wisselwerking tussen ons en het publiek
tot stand te brengen, wat vaak lukte. Publiek dat uit zijn dak ging was een
enorme stimulans; telkens weer een grandioze ervaring. In de loop van de jaren
ontstond een vaste kern van mensen. Wel een groep die steeds ouder werd. Ze
kwamen op het laatst speciaal voor ons." De muziekinstrumenten moeten ze de
eerste jaren via een trap binnendoor naar het toneeltje in de foyer sjouwen. Een
gehuurde piano, die meestal nog moet worden gestemd, wordt door de bandleden
zelf op het kleine toneel gehesen. Die wordt in later jaren vervangen door een
eigen elektrische piano. Het is er woekeren met de ruimte. De coulissen zijn
hooguit een meter diep en staan doorgaans vol met stoelen en toneelrekwisieten.
Ook de entree voor het publiek tot de foyer levert regelmatig problemen op. Het
in en uit lopen gaat moeizaam. Als ze er eenmaal zitten kunnen de bandleden zelf
nauwelijks nog van het podium af. Dus naar het toilet gaan is onmogelijk. De
oplossing wordt gevonden in een van de rekwisieten van een toneelvereniging: een
stenen kruik. Er wordt veelvuldig gebruik van gemaakt. De inhoud van dit
aardewerken urinaal wordt aan de achterzijde van het toneel bij een raampje
geloosd. Het is een jaarlijks terugkerend ritueel. Tijd om te kijken naar de
andere activiteiten in Bellevue ontbreekt. De mensenmassa in de pauzes maakt dat
onmogelijk. Toch is de lol er al die jaren niet minder om.
Fats Domino en Louis Prima
Het is er vaak zo druk, dat je over de hoofden kunt lopen. In de foyer is het
een en al beweging. Het geeft de bandleden een kick. In een bepaald jaar wordt
er tijdens een nummer zo massaal en wild gedanst, dat in het er onder gelegen
cafégedeelte de kalk van het plafond valt. Reden voor de verantwoordelijke
brandweerman om naar boven te snellen en de muziek te laten stoppen. Men is
doodsbang dat het plafond naar beneden zal komen. Speciale act en attractie van
The Old Fashioned is de voormalig voetballer en bokser Darius Dhlomo. Zijn
aanwezigheid staat garant voor een geslaagde avond. "Het waren lange, zware
avonden met veel sigarettenrook. We moesten er om halfnegen 's avonds zijn. En
om drie uur 's nachts was het afgelopen. Maar we hadden het er graag voor over,
want het feest werd door de bandleden als heel bijzonder ervaren. Elk jaar werd
er naar uit gekeken. Iedereen was er mentaal ook aan toe. Je zorgde voor een
goede conditie. Daarom probeerde ik de middag er voor wat te slapen. Zo'n feest
wilden we beslist niet missen. Vooral de latere jaren, met de opkomst van de
popmuziek, werd het steeds vaker een uitdaging het publiek op de dansvloer te
krijgen. Je stond voor de muzikale keus compromissen te sluiten en water bij de
wijn te doen. Op een gegeven moment was er een revival van de Rythm & Blues.
Een stijl die er bij ons goed in zat. We grepen terug op nummers van Fats Domino
en Louis Prima uit de jaren vijftig. Maar zo'n avond moest worden opgebouwd. Dat
was een hele kunst, als je bedenkt dat er om halftien nog geen hond was en je
wel moest je spelen. Ter introductie speelden we enkele dixielandnummers,
waarmee we het publiek langzamerhand opwarmden. Het hoogtepunt van de avond lag
altijd na twaalf uur."
Bye Bye Blues
Een feest met The Old Fashioned in de bovenzaal van Bellevue gaat nooit als een
nachtkaars uit. Tot aan het slotnummer houdt de band de stemming er in. Het
laatste half uur gaan nummers als Icecream en When the Saints go marching in
over het voetlicht. Met het spelen van Bye Bye Blues is het definitieve einde
van de avond in zicht. Vechtpartijen en andere rare dingen hebben ze niet
meegemaakt. Soms is er de overlast van een al te opdringerig iemand uit het
publiek, die zonodig moet zingen. Zoiets moet niet te lang duren, maar het wordt
getolereerd. "Dat ze ons constant voor de voeten liepen en aan de
microfoons trokken; daar hadden we natuurlijk geen belang bij. Ook om die reden
hadden we Darius bij ons. Hij maakte indruk. Als hij er stond, kwam er niemand
het toneel op. Met hem er bij was het een stuk veiliger. Zeker als het publiek
pal op het podium stond." Van 1978 tot 1989 is The Old Fashioned Jazzgroup
de huisband van het toernooifeest. Voor de bandleden is het de enige gelegenheid
waar ze in hun kledingkeuze worden vrij gelaten. Iedereen doet aan wat hij wil.
Die concessie wordt gedaan om bij het publiek losser over te komen. Na het
optreden wordt er in de bestuurskamer onder het genot van een drankje en een
hapje afgerekend. Daarna gaat het huiswaarts.
Harry Muskee
Harry Muskee (Assen, 1941) woont in de jaren vijftig aan de Vondellaan in Assen.
Via de The Old Fashioned Jazzgroup, waarin hij bassist is, komt hij in contact
met de jongens van Luyke en Java, zonen uit Indische families die aan de
Troelstralaan en de Albardastraat wonen. Bij hen thuis - door het Popkenslaantje
was je er zo - ontmoet hij hun broers, die hem het volleyballen bijbrengen.
Tornado
"Ik zat op de Jan Fabricius-ulo aan de Gymnasiumstraat. We hadden
gymnastiekles van Lous Thalen in de zaal aan de Vaart, tegenwoordig de
Aubussonhal. Dat waren toen nog twee, haaks op elkaar staande, zalen. De meisjes
kregen les van Piet Venhuizen. Ritmische gymnastiek met knotsen enzo. De meisjes
moesten vanuit hun kleedkamer door de zaal van de jongens naar de andere zaal.
De schuifdeur ging dicht en de les kon beginnen. Voor ons jongens waren dat
spannende momenten. Thalen gaf drie dingen: grondoefeningen, touwklimmen en
spel; meestal trefbal. En daar werd je later op beoordeeld. Volleybal hebben we
nooit van hem gehad. Maar daar leenden die oude gymnastiekzalen zich ook totaal
niet voor. Lous hield zich veel meer bezig met korfballen. Hij heeft die club
uit Beilen kampioen gemaakt en is de oprichter van asko." Voor iemand van
de ulo is het in die jaren niet mogelijk lid te worden van volleybalverenigingen
als sues of Flamingo, omdat het schoolverenigingen zijn. De enige
volleybalvereniging, waar hij met Harrie Kramer terecht kan, is Tornado.
Tornado, opgericht door Piet Noest, is een open vereniging. En daar waren al die
Indische jongens ook lid van. Piet Noest wordt na de oorlog gemeenteontvanger.
Zijn enthousiasme voor volleybal neemt hij uit zijn vorige woonplaats Leiden mee
naar de Drentse hoofdstad. Het is vooral te danken aan de stimulerende rol van
het echtpaar Noest, dat in Assen de volleybalsport aan het eind van de jaren
veertig van de grond komt. "Ik speelde omstreeks 1950 in het eerste van
Tornado. In die jaren was er een Asser competitie, waarin we speelden tegen o.a.
sues, Flamingo en de smlo (de Militaire Sportschool Hooghalen). Om nog vaker te
kunnen trainen werd ik samen met Harrie Kramer korte tijd lid van de
volleybalafdeling van agv, de Asser Gymnastiek Vereniging. Wij waren er toen
heel fanatiek mee bezig. En tussendoor volleybalden we, omdat we niet altijd in
een zaal konden trainen, in de Kruisstraat in de gang tussen de winkels van
Kramer en Hogenbirk. Het was er ongeveer zo groot als een volleybalveld en je
kon er goed een net ophangen en een partijtje spelen." Met drie anderen
speelt Harry Muskee nog een jaar bij Kwiek Hoogeveen in de hoofdklasse. Het
hoogste wat er op dat moment te halen is. Als de schoolclub sues een 'open'
vereniging wordt, meldt hij zich aan als lid. Hij speelt er nog een tijdje in
het eerste en het tweede. Al heel gauw fuseert sues met Flamingo en wordt sfc.
Met twee teams kan aan de landelijke hoofdklasse worden deelgenomen. Harry
traint nog korte tijd onder leiding van Jan Boersma.
Populair en gewild
"Het Kerstvolleybaltoernooi was in die jaren voor Assen al een heel
evenement. Het bijzondere van het toernooi was, dat je er mensen van buiten
Assen tegenkwam. Er gebeurde iets in Assen. Je wilde er deel van uitmaken. Want
zo gek veel was er hier in die tijd niet te doen. Zeker niet tussen kerst en
oud-en-nieuw. Het was een toernooi voor middelbare scholen als hbs en Gymnasium.
De mulo kwam er nog niet aan te pas. Je zag de wedstrijden in het Concerthuis in
Bellevue en later in het Wilcocentrum. Het bijzondere van Bellevue was dat er
bijna van onder het balkon, waar een knik in de vloer zat, geserveerd moest
worden. Bij toeval heb ik één keer aan een toernooi meegedaan. Een team uit
Groningen - van de Scheep-vaartschool, die toen nog onder één dak met de
kunstacademie zat - kwam een speler tekort. We haalden de eindronden. We werden
tweede in de poule en lagen er uit." Omdat de muziek alle aandacht en tijd
opeist en hij het te druk krijgt - hij is dan al met de band bezig - stopt hij
met volleyballen. In 1965 worden The Blizzards professioneel. In 1967 spelen
Cuby and the Blizzards voor het eerst op het slotfeest in Bellevue. Het is de
tijd van Kinds en Middel. De band is populair en gewild. Ze zullen er nog
ongeveer tien keer terugkomen. "Het werd traditie. En er waren bijzondere
jaren bij. Zoals die keer toen we verschillende gasten hadden uitgenodigd:
zangeres Jerney Kaagman, Barry Hay en George Kooiman van de Earring en
saxofonist Jenne Meinema. Jenne kwam halverwege de avond in zijn gabardine
regenjas binnen. Hij moest zich door de zaal een weg banen en riep mij
halverwege het podium toe: 'Waar staat het nummer in?' Ondertussen had hij de
sax al uit de koffer en begon te blazen. Het ontaardde in één groot feest met
een fluit-spelende Barry Hay en een polonaise tot in de foyer, waar The Old
Fashioned speelde. Enkele jaren later kwam Vincent van Engelen van de kro naar
Assen. Ik had hem van het feest verteld en gezegd dat het wel iets was om op te
nemen. Hij maakte er opnamen voor het radioprogramma Rocktempel."
Een landelijk bekende band
"Voor Assenaren was het toernooifeest een enorme trekker. Zelfs mensen die
niks met volleybal hadden, kwamen er op af. Met name lui die een beetje in
waren. Het feest was een plek waar mensen elkaar troffen. Het werd zo populair,
dat er steeds moeilijker aan toegangskaarten te komen was. Met ruim 1500
bezoekers was het er een volle bak. Soms vroegen ze ons om kaarten. Die hadden
wij nooit, omdat wij Bellevue altijd via de achteringang binnenkwamen. Het waren
de jaren dat de Blizzards een landelijk bekende band was. Qua populariteit een
topband; iedereen kende je. Dat was natuurlijk helemaal te gek. Ongeveer om
negen uur, na de prijsuitreiking in de tuinzaal van Bellevue, konden we los. We
speelden vier à vijf nummers en hielden dan een korte pauze om wat te drinken.
En dat vier uur achter elkaar. Eleveld, de eigenaar van Bellevue, vond onze
muziek in het begin vreselijk. Later kon hij er wat meer waardering voor
opbrengen. Ik herinner me nog die keer - er was rotzooi in de zaal - dat hij het
podium opkwam en wilde dat we stopten. Ik wist hem er van te overtuigen dat het
probleem nog groter zou worden als hij de boel stil zou leggen. Dat hij de zaal
tegen zich zou krijgen en dat mogelijk de hele boel in elkaar geslagen zou
worden. Toen heb ik het publiek toegesproken met de woorden: 'Jullie moeten
ophouden, want meneer Eleveld wil er een eind aan maken.' Onder veel gejoel kwam
het allemaal goed. Als dank kreeg ik van hem ten overstaan van het publiek een
fles whisky. We mochten doorgaan en Eleveld ging onder applaus terug naar de
bar. Het waren grootse feesten waar ontzaglijke hoeveelheden drank werden
genuttigd. Zowel voor als achter het toneel. In de coulissen stonden soms wel 30
tot 40 mensen. Hoe ze daar waren gekomen wist je niet. Verantwoordelijk voor de
orde op en achter het podium was de organisatie. Maar met een glas bier in de
hand lieten ze je er al gauw door. Tot dat iemand daar paal en perk aan stelde.
Voor een band is het rond kerst een drukke tijd. Je hebt allerlei optredens.
Omdat het bestuur van het Kerstvolleybaltoernooi altijd ruim van tevoren vroeg
of we weer wilden spelen, en omdat het voor ons natuurlijk ook een beetje feest
was, hielden wij die datum vrij." Voor elke middelbare scholier in Assen is
het Kerstvolleybaltoernooi met het eindfeest in Bellevue een jaarlijks
terugkerend ritueel, een ontmoetingsplaats voor vrienden en oude bekenden. Met
de afbraak van Bellevue in 1990 komt voor Harry Muskee een einde aan die
traditie